Okulary to tylko symbol. Nigdy nie jest to jedyny problem związany z łamaniem zasad bezpieczeństwa, dlatego temat należy potraktować szeroko i odkryć jego prawdziwą przyczynę. Skupiając się wyłącznie na okularach, być może zlikwidujemy niechęć do ich noszenia, ale szybko pojawi się kolejny problem.
Zaczynamy zawsze od rozmów. To podstawa każdego naszego działania. To one pomagają dotrzeć nam do sedna problemu i opracować skuteczne działanie.
Następny krok to działanie, najpierw skierowane do przełożonych. Podczas warsztatów przekazaliśmy wiedzę dotyczącą zmian zachowań, kształtowania się nawyków, oporu oraz prowadzenia skutecznych rozmów o niebezpiecznych zachowaniach. Większą część zajęć poświęciliśmy ćwiczeniom.
Warsztaty pomogły im zrozumieć problem, skłoniły też do refleksji nad swoją rolą w procesie kształtowania zachowań. Przekazanie wiedzy oraz doskonalenie umiejętności obserwacyjnych i komunikacyjnych miało na celu nie tylko rozwiązanie problemu z okularami, ale umożliwić świadomą, zaplanowaną i skuteczną pracę nad kulturą bezpieczeństwa.
Podczas Dnia Bezpieczeństwa, który odbył się kilka tygodni później, wykorzystaliśmy symbol okularów. Przypomnieliśmy przełożonym o ich zobowiązaniach, a pracownikom… pozwoliliśmy poczuć się jak w programie „Pogromcy mitów”. Na własne oczy zobaczyli, co dzieje się z okularami, gdy spotkają się z przedmiotami, które nadlatują z różnych stron i z różną siłą. Największe wrażenie zrobiły okulary, do których strzelaliśmy z wiatrówki (tak, potrafimy).
Dziś podobne eksperymenty przeprowadzamy kilka razy w miesiącu, głównie podczas Dni BHP. Do okularów dołączyły buty, kaski, maski i rękawice. Uczestnicy na własne oczy mogą zobaczyć (a nie tylko usłyszeć, poznać teorię), jak nas te ŚOI (Środki ochrony indywidualnej) faktycznie chronią.
Większość z uczestników decyduje się potem nawet na zakup środkó ochrony indywidualnej do celów prywatnych (cieszą mnie przede wszystkim kaski na rower!).
Przy kształtowaniu bezpiecznych nawyków kluczową rolę odgrywają przełożeni. Straszenie, prośby i groźby nie wystarczą, jeśli przełożeni będą przymykać oko i akceptować łamanie zasad bezpieczeństwa.
